Zarządzanie dyskami

MBR

MBR (ang. Master Boot Record) – główny rekord startowy, czyli umowna struktura zapisana w pierwszym sektorze dysku twardego. Często nazywany też Master Boot Block (pol. główny blok startowy). Zawiera on program rozruchowy oraz główną tablicę partycji (w przypadku dysku twardego – dyskietki zwykle nie posiadają tablicy partycji).

MBR znajduje się na pierwszej ścieżce, w pierwszym cylindrze, w pierwszym sektorze dysku (CHS – 0, 0, 1).

Budowa MBR

MBR ma 512 bajtów długości, z czego pierwsze 446 bajtów zajmuje program rozruchowy (ang. bootstrap). Druga część MBR – tablica partycji – zawiera 4 struktury opisujące poszczególne partycje podstawowe, każda po 16 bajtów. MBR kończą 2 bajty sygnatury – szesnastkowo 0x55 0xAA, co daje 446 + (4 · 16) + 2 = 512.

512 bajtów
446 bajtów	64 bajty (4 x 16)				2 bajty
program rozruchowy	partycja 1	partycja 2	partycja 3	partycja 4	0x55 0xAA

Tworzenie kopii MBR

Informacje zawarte w MBR można edytować, np. za pomocą programu MBRtool pod DOS-em albo programem HDHacker w trybie graficznym.

Naprawa MBR

Jeżeli uszkodzeniu ulegnie MBR to jest możliwość jego naprawy z wiersza poleceń:

fdisk /mbr

Naprawa MBR za pomocą konsoli odzyskiwania Windows XP:

fixmbr

Naprawa MBR za pomocą konsoli odzyskiwania Windows Vista/Windows 7:

bootrec /FixMbr

Na podstawie http://pl.wikipedia.org/wiki/Master_boot_record

Dysk podstawowy

Dysk podstawowy używa do organizacji danych partycji podstawowych, partycji rozszerzonych i dysków logicznych. Sformatowana partycja jest również nazywana woluminem (terminy wolumin i partycja są często używane wymiennie). Dysk podstawowy może zawierać najwyżej cztery partycje podstawowe albo trzy partycje podstawowe i jedną rozszerzoną. Partycja rozszerzona może zawierać wiele dysków logicznych (obsługiwanych jest maksymalnie 128 dysków logicznych). Partycje na dysku podstawowym nie mogą udostępniać danych ani dzielić ich z innymi partycjami. Każda partycja na dysku podstawowym stanowi odrębną jednostkę.